We schrijven 3e Paasdag. We kunnen als kerkelijke gemeente terugkijken op de stille week.
Naar de mens gesproken was hij eigenlijk te druk met alle vieringen. Maar de ziel behoeft een dergelijke intensiteit. Om niet onder te gaan in de verkilling rond Pasen.

Warenhuizen vertolken ‘Pasen’ immers zoveel mogelijk in handelswaar. Maar ook vanuit een andere hoek staat ‘Pasen’ onder druk. Stijn Fens schrijft in Trouw (31 maart ‘18, De verdieping 10) over ‘Jezus in het felle theaterlicht’. Je moet even wachten, zegt hij, maar dan heb je ook wat. Dan kun je in hetzelfde stadsdeel van Amsterdam zomaar twee keer de lijdende Jezus tegen komen. De Passion en Jesus Christ Superstar lopen bijna tegen elkaar op. Bas&Bos overbieden 10 pagina’s verderop in dezelfde krant Stijn Fens met de kop ‘wie is de beste Jezus?’ AD en Metro gingen hen daarin voor.
De Passion schrijft inmiddels haar 8e editie. En de hoofdrol in dat spektakel wisselt telkenjare. Het lijkt erop dat mensen te hoop willen lopen met Pasen. Erover willen kunnen stemmen.

Marcus, de meest beknopte evangelist van een kleine 2000 jaar geleden, laat iets anders zien. Die heeft het bij Pasen en het lege graf over vluchtende vrouwen, angst en verstomdheid (Marcus 16: 8). Zijn paasverhaal staat in de kerk vaak in de marge. Maar hij verpakt in zijn paasverhaal een geheim. Wil je de opgestane zien? Ga de weg naar Galilea. Volg het evangelie met in je achterhoofd de engel in een leeg graf.

Zo’n pelgrimage is niets voor een kijkcijferkanon. Het is een geloofs-weg, een mystieke ervaring. Het is eigenlijk een dwaze en huiveringwekkende weg, zoals je je bewust wordt in de Paaswakeviering.
Het is een pelgrimsgang, geen kwestie van meeste stemmen tellen: het Marcus-evangelie doorwandelen. Het vergt geduld en vertrouwen: die oude tekst bekloppen en beluisteren – met de boodschap van de engel bij het lege graf in het hart. Wetend van de leerlingen die Jezus al vóór zijn veroordeling in de steek laten. Wetend van de vrouwen – zij houden het nog het langst uit – die op de vlucht slaan bij het lege graf.
Zó het evangelie van beginne herlezen. Dat brengt een Barnardiaanse gedachtegang te binnen: Pasen vraagt van ons te worden als een leeg graf. Waarin God in Christus kan opstaan.

Zoetermeer, 3 april 2018
ds. Nico de Lange