Het was een bijzondere avond, donderdag 11 december. Een – kerkelijk gezien – neutrale organisatie en een predikant bereidden gezamenlijk een avond voor over seksueel misbruik. Bij elkaar gebracht door de diaken voor jong-volwassenen.
Een informatieve avond, met ruimte voor gesprek. De voorbereiding verliep soepel, we begrijpen elkaar. En we delen dezelfde missie: het taboe rond dit onderwerp willen we zo ver als mogelijk is verminderen. En in deze samenwerking willen we er ook aan bijdragen dat de drempel tussen kerk en samenleving lager wordt.
Op de avond zelf bleef het gesprek beperkt tot de voorbereidingsgroep.
We zullen niet ontkennen dat we het ontbreken van belangstellenden jammer vonden, en dat we meteen ook hebben gekeken naar de vraag wat dit zegt over de voorbereiding en PR.
Maar we vroegen ons ook af: moeten we op die manier evalueren? Is efficiency doorslaggevend bij het evalueren van een bijeenkomst?
Daaronder zit een kritische houding die dieper gaat. Aan welke wetten leveren we ons over als we meteen kijken naar de ‘score’ van de avond? Hangt de vraag of het organiseren van een dergelijke avond zinvol is af van de hoogte van de opkomst?

We denken, ook met – deze keer – een opkomst nul, dat de avond zinvol is geweest. Het signaal dat we wilden afgeven (dat dit onderwerp bespreekbaar dient te zijn, binnen en buiten de kerk) is afgegeven. De aankondiging van de avond – en deze terugblik – past binnen thema’s die dit seizoen aan de orde komen in de wijkgemeente Zoetermeer-Noord: het bespreekbaar maken van liefde-seks-geloof in drie vieringen, een stand van PSN op de Top2000-dienst, een collecte voor de stichting in januari. Het past bij een wijkgemeente die haar deuren openzet voor iedereen, omdat we vanuit ons geloof iedereen willen erkennen die binnenkomt. Ook als die een verhaal te vertellen heeft dat schuurt.

We hebben met deze bijeenkomst ook een signaal willen afgeven aan de gemeente die we zijn met het oog op onderlinge zorg. Onder gemeenteleden zijn er velen die getraumatiseerd zijn door seksueel misbruik. En die daar soms jarenlang alleen mee rond hebben gelopen. We hopen en verwachten dat het organiseren van deze avond alleen al voor hen bemoedigend is: dat we er als wijkgemeente niet omheen willen lopen.
Zonder zich te hoeven uitspreken over hun persoonlijke verhaal hopen we dat de aankondiging en deze terugblik een steun in de rug kan zijn.
Juist voor wie is getraumatiseerd is het bovendien belangrijk dat we de waarde van deze avond laten staan, ongeacht de opkomst: omdat het organiseren en aankondigen ervan ruimte creëert voor verhalen waarvan de Bijbel laat zien dat Gods liefde juist daar aanwezig wil zijn.

Kijkend naar de opkomst vraagt deze ervaring tegelijk ook om bezinning op de vraag welke volgende stap past. De gemeente biedt de randvoorwaarden (middelen en mensen) om zo’n avond te kunnen houden. Daarom ook deze terugblik. Daarom ook nadenken over een vervolg.
Wat we in ieder geval graag zouden willen is dat gemeenteleden die een verhaal te horen krijgen dat vertelt over misbruik niet met lege handen staan. Zodat wat we belijden (iedereen is waardevol omwille van Gods liefde, en dáárom staat onze deur wagenwijd open) ook in de praktijk gestalte krijgt.
Wordt dan ook vervolgd.

Marianne Kimmel, Anton van Dijken, ds. Nico de Lange

Deze blog is ook beschikbaar als PDF